εμπειρογνομώνων, για το τι πρέπει η έπρεπε να γίνει, ώστε η χώρα να μην έμπαινε στην οικονομική και κοινωνική περιπέτεια που μπήκε.
Και όπως λέει ο σοφός λαός "Ο κακός ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται" (Όπου κακός λύκος, βλέπε ΔΝΤ & ΕΕ). Δεν θα σταθώ στο μεθοδευμένο και προφανές, ούτε θα κάνω οικονομική ανάλυση; απλά θα αναφέρω μερικά γεγονότα που δείχνουν ομοιότητες, αλλά και διαφορές. Έτος 1999, η Αργεντινή μπαίνει σε περίοδο βαθιάς ύφεσης έως το 2001, όπου και ξεσπάει γενική αναταραχή του πληθυσμού ΜΗ κατεθυνόμενη από καμμία πολιτική δύναμη(αυτό που λέμε"έφτασε οκόμπος στο χτένι") Ο πρόεδρος De La Ria είχε φέρει το ΔΝΤ και αρνείτο να αλλάξει πολιτική. Οι θέσεις εργασίας χανονται καθημερινά κατά χιλιάδες, ο λαός λοιμοκτονεί στην κυριολεξία ψάχνοντας φαγητό στα σκουπίδια και τρέχοντας στα συσσίτια (κάτι θα έχετε εντοπίσει μέχρι τώρα). Ιστορικά να αναφέρω, ότι τον πρώτο της δανεισμό η Αργεντινή τον έκανε το 1824. Το που πήγαν τα λεφτά, ανατρέξτε λίγο πιο..κοντά σας. Οι τράπεζες κατεβάζουν ρολά και δεσμεύουν τις καταθέσεις, σύστημα υγείας και παιδείας καταρρέουν (μέχρι εδώ βλέπουμε κάτι?). Τα λαμόγια οργιάζουν και κατασπαράζουν ότι βρίσκουν μπροστά τους. Πολλοί πολιτικοί αλλά και αρχισυνδικαλιστές, χαρακτηρίζονται προδότες, για ύποπτες συναλλαγές κάτω απ'το τραπέζι (καλά μέχρι εδώ?). Ιδιωτικοποιούνται και ξεπουλιούνται τα πάντα. Από πλούσια και αυτάρκης η χώρα, γίνεται παρείας και αναγκάζεται να εισάγει ακόμη και το κρέας ( Ε!καλά ίσως δεν είναι ακόμα έτσι). Και φτάνουμε εκεί που θα έπρεπε και εμείς να φτάσουμε. Το 2003 ανεβαίνει στην εξουσία ο Κίρσνερ(πέθανε πριν μερικές ημέρες) και αλλάζουν τα πάντα. Το ΔΝΤ τρώει την κλωτσιά της ζωής του, γίνονται νομισματικές αλλαγές και το πράγμα αρχίζει πάλι να λειτουργεί. Με ρυθμό ανάπτυξης 8% ετησίως η χώρα βγαίνει σιγά-σιγά απ'την ύφεση. Οι θέσεις εργασίας αρχίζουν να αυξάνονται με ταχύς ρυθμούς. Αποκορύφωμα της προσπάθειας?? όταν έγινε κυβερνήτης η Κα Κίρσνερ, ζήτησε απ'την κεντρική τράπεζα της Αργεντινής, να βγάλει απ'τα αποθεματικά της για την αποπληρωμή του χρέους. Ο διευθυντής αρνήθηκε και φυσικά πήγε σπίτι του (ακριβώς το ίδιο θα γινόταν και στην Ελλάδα! συγγνώμη..και λίγη επιστημονική φανατασία δεν βλάπτει.). Δεν θέλω να κάνω εγώ τις συγκρίσεις για ομοιότητες η διαφορές, για πατριώτες η μή, αλλά νομίζω ότι οι "οιδήμονες" θα πρέπει να πάψουν να προφέρουν ξύλινο λόγο, να μπαινοβγαίνουν στα κανάλια και να αποκοιμίζουν τον κόσμο με όλα αυτά τα φαιδρά που είδαμε και ακούσαμε τον τελευταίο καιρό και να σηκώσουν πραγματικά τα μανίκια να δουλέψουν (και εμείς μαζί) για την πραγματική ανόρθωση της χώρας. Υπάρχει δύναμη, υπάρχουν πόροι, αλλά χρειάζεται Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, που θα σηκώσει τη βαριά ευθύνη.
