Γράφει ο Νίκος Σάνσης
nisansis@hotmail.com
Χριστούγεννα λοιπόν. Γενεσιουργός πράξη του Χριστιανισμού. Εορτή γέννησης του θεανθρώπου. Γιορτή αγάπης και ζεστασιάς. Οικογένειας και φιλίας. Για ολόκληρο τον κόσμο. Ευχές όμως ιδανικές ονειρεμένες για έναν άλλο κόσμο και όχι για τούτον εδώ. Δεν θα μπω στα θέματα της χώρας μας. Τα έχουμε πει. Όλα δύσκολα. Και για τους μη έχοντες πιο τραγικά. Ανεργία, στέρηση, φτώχεια. Τρεις θεές κατάρες για τον άνθρωπό.
Σήμερα θέλω λίγο να πεταχτώ σε ολόκληρο τον κόσμο. Να προσπαθήσω να δω με τα μάτια της ψυχής μου αν ο τίτλος του άρθρου ισχύει παντού και εμείς είμαστε απλά η εξαίρεση.
Πάμε στη Δύση. Ηνωμένες πολιτείες ο πλανητάρχης............ του πλούτου, που η φτώχεια βασιλεύει. Από εκεί ξεκίνησαν όλα το φθινόπωρο του 2008, όταν ο αμοραλισμός και η αλαζονεία του ανθρώπου γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι. Συμπαρασύροντας πολλούς στην ανεξέλεγκτη καταστροφή τους. Τεράστιο το νούμερο των ανέργων και των συσσιτίων. Ένας κολοσσός με πήλινα πόδια. Με ανάπτυξη ακόμα να μην μπορεί να βρει πόρτα για να μπει και κάθισμα να καθίσει.
Νότια Αμερική. Μετά τα αυτόνομα δυναμικά κινήματα τα πράγματα στέκονται καλύτερα ειδικά στην μεγάλη Βραζιλία. Η Αργεντινή ακόμα προσπαθεί να βρει λάβδανο να κλείσει τις πληγές της.
Ευρώπη. Το μεγάλο ερωτηματικό. Με τις χώρες του Νότου να μπαίνουν στη μέγγενη της στέρησης. Και τις χώρες του Βορρά να ζουν στην ευμάρεια. Το ρετιρέ να απαξιώνει τους κατω ορόφους στην ιδια πολυκατοικία. Και τις ανατολικές χώρες άλλες σε ΔΝΤ και άλλες σε συγκρατημένη αλλά στερημένη για τους κατοίκους τους κατάσταση. Με μια Ρωσία προβληματισμένη στην γωνία στα δικά της κιτάπια. .
Άπω ανατολή. Ιαπωνία. Σε μεγάλα ντέρτια ο άλλοτε κραταιός ήλιος της οικονομικής ευμάρειας. Ποιος να το έλεγε. Εκεί το χρέος του κράτους αφορά τους ίδιους τους πολίτες της. Ο θεσμικός πολιτισμός η αυτοκυριαρχία και η αγάπη για την πατρίδα αναμένεται να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα που αφορά το δικό τους σπίτι. Κίνα. Το μεγάλο μπαμ της οικουμένης. Όλη η δύση για να επιβιώσει προτιμά να στέλνει να κατασκευάζονται εκεί τα προϊόντα της και οι αντίστοιχοι λαοί να λιμοκτονούν. Η παγκοσμιοποίηση παίζει την ρωσική ρουλέτα στο σημείο αυτό του πλανήτη. Ένα κράτος με άκρατο κομμουνιστικό σύστημα που βασιλιάς είναι ο καπιταλισμός. Είναι για τους απλά σκεπτόμενους ανθρώπους που λένε ανοίγω το παράθυρο και ντουκάρω. Η Κίνα ρουφά αυτή την στιγμή αχόρταγα το παγκόσμιο μεδούλι των α υλών, καυσίμων, ναύλων μεταφοράς, έργων υποδομής. Με μισθούς αρχαίας Ελλάδας. Όμως όλοι εκεί δουλεύουν ακόμα αγόγγυστα. Ινδία. Γειτονική χώρα της προηγουμένης και αυτή μπήκε στο ίδιο μετερίζι με την Κίνα. Το ίδιο και τα κράτη της νοτιοανατολικής Ασίας. Πλην της Κορέας. Εκεί η χύτρα βράζει μουγκρίζοντας. Έτοιμη να σκάσει για μια απρόβλεπτη κατάσταση.
Αραβικές χώρες. Ο αυτοκράτορας πετρέλαιο αρχίζει να τελειώνει. Οι χώρες γνωρίζουν το μετά και φτιάχνουν τουριστικούς παραλογισμούς κατασκευάζοντας παλάτια πάνω στην άμμο. Βλέπε Ντουμπάι και Κατάρ. Στην Παλαιστίνη το δράμα 62 χρόνων συνεχίζει αναλλοίωτο.
Αφήσαμε τελευταία την Αφρική σαν το πιο χειρότερο και πιο πονεμένο μέρος του κόσμου. Εκεί που η έννοια άνθρωπος έχει την υφή της άυλης μάζας. Και ο θάνατος περισσεύει από την ζωή. Η πείνα ζει βασιλεύει και θεριεύει στέλνοντας μωρά παιδιά και ανθρώπους να μεινουν για πάντα στην χώρα του Πλούτωνα.
Φτάνει το καταλάβαμε. Ψευδαίσθηση ο τίτλος του άρθρου. Αδύνατη η λείανση των αιχμών. Προβλήματα ύπαρξης στέρησης και πόνου της ανθρώπινης φύσης. Που να βρεις ψυχική γωνιά να καθίσεις και να χαμογελάσεις. Σύγχρονος ο Ντοστογιέφσκι. Έγκλημα και Τιμωρία. Με τη μόνη διαφορά που για το έγκλημα του Ρασκόλνικωφ φταίνε οι έχοντες και κατέχοντες. Και την Τιμωρία πληρώνουν οι πένητες και οι δυστυχισμένοι.
Καλά Χριστούγεννα.
